Klasik bir insanım ben,
Klasik hikayeler severim...

Salı, Temmuz 12, 2011

Gitme desen ne çare?

Gidenin arkasından bakakalmak kadar acı bir şey yok sanırım.
Elinden gelen her şeyi yapmış olmana rağmen gidiyorsa zaten, daha da zor gelir ardından bakmak.
Düşünmeye başlarsın, yapmadığım ne kaldı, ne yaparsam kalır da gitmez diye.
Oysa ki yapılabilecek her şeyi yapmışsındır ama yine de uğraşırsın gitmesin diye.
Halbuki sen ne yaparsan yap, gitmek isteyen gider.
O koymuşsa kafasına gitmeyi, gider.
Ne yaparsan yap tutamazsın yanında.
Kalben yanında değildir zaten o o saatten sonra.
Bedenen yanında olsa da kalben yoktur.
Zaten gitmiştir.
Birisi sana "gidiyorum" dediyse, aslında gitmiştir o.
Sana nezaketen haber verir.
"Ben gittim" demektir aslında "gidiyorum" demek.
Ve aslında o bilmez ardında kalanın ne kadar acı çektiğini.
Düşünür belki, biraz, sonra umursamaz bile.
Amacı gitmektir çünkü.
Düşündüğü tek şey her şeyi ardında bırakıp gitmektir.
Ve gider.
Çoğu zaman ardına da bakmaz.
Belki bazıları, merhamet varsa yüreğinde az da olsa, şöyle bir döner bakar.
Senin acı çektiğini görür, belki biraz üzülür, vicdan azabı duyar belki birazcık.
Sonra geçer.
Önüne döner yoluna devam eder.
Sense durursun durduğun yerde.
Ne ona ardını dönebilirsin, ne de kendine.
Öylece durursun.
Her şeyin bittiğini, geri dönüşün asla olmayacağını anlayacağın güne kadar orada öylece beklersin acılarınla.
Sonra o gün gelir, sen anlarsın.
Artık geri dönüş olmayacaktır, giden gelmeyecektir asla.
Anlarsın.
Umut etmekten vazgeçersin.
Aşkını kalbine gömersin.
Ve ona arkanı dönersin.
Sen de gidersin.
Ara ara yine de bakarsın ardına istemsizce, aslında umut öyle kolay kolay ölmez çünkü.
Ama ardına her baktığında, daha da uzaklaştığını farkedersin gidenden.
Araya giren mesafeleri farkedersin.
Ve geri dönüşün olmayacağını yavaş yavaş daha da iyi anlarsın.
Böylece umut ölür zor da olsa.
Kendi özüne geri dönersin, yaralarını sararsın.
Kalan izleri seyredersin, ağlarsın.
Sonra zaman geçer, izler kaybolmasa da büyük miktarda silinir.
Hatırlamak güçleşir.
Unutursun, unuttuğunu sanırsın.
Sonra bir şarkı çalar radyoda, hatırlarsın.
Yine anımsarsın, ağlarsın.
Bitti zannetsen de, bitmez öyle kolay kolay.
Anlamazsın.
Gidense yeni maceralarına atılmıştır çoktan, anımsamaz bile...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder