Mesela

24.04.2013

Laboratuvar

18:15

Mesela diyorum;

Otursak sessiz bir köşede

Sadece nefes alış verişimizi dinlesek.

Gözlerimiz birbirine odaklı, öylece baksak birbirimize.

Zaman kavramını yitirse, saatler geçse de olur geçmese de...

Belki biraz dalga sesi, gün batarken tepelerde...

Ellerimiz, ellerimiz kenetlense sadece kendi ellerimize...

Yorgun

24.04.2013

Laboratuvar

Bazen ne yapsam da sessizlikten kurtulsam diye düşünürken buluyorum kendimi.

Sonra geçiyor.

Gözlerim aramıyor artık herhangi birini eskisi gibi.

Sevdaya pes etmiş bir gönül belki de bendeki.

Yılgınlık değil, bıkkınlık hiç değil, pes etmişlik bu.

Sonunu görebildiğim sevdalara girmemek yeni bir felsefe olmuş belki de.

Yorgunluk, dinlenince mi geçer üzerine gidince mi?

Ben bilmiyorum.

Gel sen çöz beni...

Saçmalamaya Yetişememek...

02.04.2013

Laboratuvar

15:12

Kelimelerin kağıda dökülüş hızı

Kalemin kağıda değdiği anda geri dönüşü olmayan bir yola girdiğini bilmesi

Beynimdekilerin kalemimden hızlı akıp gitmesi,

Benim buna yetişememem.

Benim hep o aynı yerde, aynı kağıtla, aynı kalemlerle saatlerce beklemem ve ilhamın hiç gelmemesi.

Zamanın amansızca akıp gitmesi

Ruhumun zamansızca kirlenmesi

Büyümek, büyümek, büyümek istemek

Çocuk kalan ruhun yetişkin bedende sıkışması.

Çocuk kalmak 

Hep çocuk kalmak

Hep, hep, hep..

Ansızın düşen yapraklar misali

Ağlamak.

Gözyaşlarının haddini bilmemesi

Gereksizliğin en ötesi, en ötesi

Neredeyim ki?

Orda, burda, her yerde, hiçbir yerde.

Ne yerde, Ne gökte

Arada

Sıkışmış dört duvar arasında...

Alışkın Değilim Sana Ben...

02.04.2013

Laboratuvar

14:10

Yağan yağmurun sesi,

İliklere işleyen soğuk.

Sessiz sessiz süzülen damlalar...

Kalbimin gümbürtüsü

Heyecanın dorukları

Ve sen...

            Gelirsin de aniden..

            Saçmalarım ben.

            Gelme genelde sen.

            Alışkın değilim gelmelerine ben.

Yağmurlarda yürümek,

Toprağın kokusunu ciğerlerine çekmek..

            Yine de gelme sen.

            Alışkın değilim gelmelerine ben.

Gidilebilinecek en uzak diyarlara gelirim de, 

Sesimin tınısını kontrol edemem.

Sana "Seni Seviyorum" diyemem.

            Yok, yok, gelme sen

            Alışkın değilim gelmelerine ben.

Sabahın üçü beşi bana fark etmez de,

Yağmurun güneşe göz açtırmaması,

Güneşin buna hiç aldırmaması fark eder.

Belki de sadece bu fark eder.

Şu fani dünyada güneş hep gizlenecekse kara bulutların ardına

İşte bu fark eder.

Yağmur ileride bir gün elbet diner.

Peki ya hiç ortaya çıkmazsa güneş?

Peki ya hiç gelmezse karanlık?

O zaman yüreğinin sesini kim dinler?

Sorarım sana, sebepsizce bundan sonra kim sever?

Peki ya sen?

            Ya sen aniden gelirsen?

            Yok.. Bırak.. Gelme sen!

            Alışkın değilim gelmelerine ben...


(Laboratuvarda bi ara karalamışım bunu, biraz beğendim biraz beğenmedim ama yazdım buraya yine de işte...)