Geceler sessiz olursa, beynimde iki kişi konuşuyor; sen ve ben.
Onlar sussun diye müzik dinlemeyi seçiyorum.
Bu sefer de önce melodiler hüzne boğuyor, sonra öyle bir söz geçiyor ki, resmen öldürüyor.
Bunu bugün en alakasız şarkılarda yaşadım...
Hani tamam bazı belli başlı şarkılar var, zaten hüzünlüdür, yaralayıcıdır...
Ama en beklenmedik, en hareketli, ne bileyim en pozitif şarkılarda bile öyle sözler olabiliyor ki bazen...
Kitlenip kalıyorsun...
Birkaç şarkıda bu moda girdim bugün.
Ama genel olarak ruh halimden bahsedecek olursam; iyiyim.
Gerçekten bugün iyiyim.
Kabuslarım azalmadı belki ama, sanırım gözyaşlarım tükendi.
Akmıyorlar.
Ve mesela bugün daha az umursadım.
Giden gitti, biten bitti.
Zaman geriye doğru akmayacağına göre, ileriye doğru adım atmamak için bir neden göremiyorum.
O yüzden ilerliyorum.
Yani yas tutma mevsimi bitti.
Şimdi ilerde olabilecek güzel günlerin hayalini kurma zamanı.
Hem de yalnız.
Farkettim de, hayaller tek kişilik olunca can hiç yanmıyor aslında...
Sadece kendimi hayal ediyorum ben bundan sonra...
Öyle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder