E sus artık.
Bazen çok fazla konuşuyorsun.
Kendi kendine senaryolar yazıyorsun, sonra onlara inanıyorsun.
Gerçek zannediyorsun.
Sonra o geçiyor, başka senaryolar, alternatif sonlar...
Sürekli konuşuyorsun.
Öyle değilse böyle, bu olmazsa şu diye diye...
Susmuyorsun ki hiç.
Uyurken bile konuşuyorsun.
Rüyalarıma girip kabusum oluyorsun.
Bi sus artık bence.
Biraz sen de dinlen, konuşmaya ara ver.
Çok başım ağrıyor sayende.
Sessizliğin sesini özledim resmen.
Konuşarak bir şeyleri çözemedin, bir de susmayı dene.
Olur mu sevgili beynim?
Kendi kendine konuşmaktan vazgeç de...
Dinlenelim biraz be...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder