Farkındalık...

Not:13 gerçekten uğursuz mu?

Ne istiyorum biliyorum sanıyordum. 

Sevgilim olsun, işim olsun, sonra evlenelim evimiz olsun, boy boy çocuklarımız olsun, mutlu mesut bir hayatımız olsun…

Peki gerçekten istediğim bu muymuş?

Yok. 

Ben huzur istiyormuşum daha çok. 

Genel olarak bunun için uğraşıyorum zaten. 

Huzur bozulmasın diye yuttuğum çok şey oldu bu zamana kadar. 

Ama sanırım sınırlarımı zorladım artık. 

Bitti. 

Tükendim.

Ruhen yıprandım, yoruldum. 

Anladım ki ben başkasının huzuru kaçmasın diye kendi huzurumu hiçe sayıyormuşum.

Peki şimdi buna ne gerek var?

Neden huzurumu kaçırıyorum kendim?

Değişmek çok mu zor bu saatten sonra?

Bilmiyorum.

Aslında korkularım var. 

Korkmasam, kendime güvensem çok daha kolay olacak her şey.

Daha kolay bitecek içimdeki huzursuzluk.

Yapmam gereken tek şey var. 

Ama işte bunu söylemekten bile korkuyorum…

Ne oldu benim hayallerime?

Ne zaman ben, ben olmaktan vazgeçtim?

Neden istediklerimi doğru şekillerde aktaramıyorum insanlara?

Neden kendimi zorlama bir şeyler yaşıyormuş gibi hissediyorum?

Kendimi toparlama zamanı çoktan gelmiş de geçiyormuş bile…

Artık bir adım ileri gitmenin zamanı…

Artık yeniden kendim olmanın zamanı...