Kendimi Seviyorum! Evet Seviyorum...

İçim çok sıkkın bu ara.

Bu aradan kastım aslında tam da şu ara.

Havanın kapalı olmasının etkisini bir yana bırakırsak, gayet sancılı bir dönemindeyim hayatımın aslında.

Okul hayatının boktanlığı bir yandan, aşk hayatının olmayışı diğer bir yandan olmak üzere, içimi çok sıkan detaylarla uğraşıyorum.

Neyse ki dostlarım, arkadaşlarım var.

Beni bir nebze olsun güldürebiliyor, eğlendirebiliyor, kendimi yalnız hissetmememi sağlıyorlar.

Şu asi hayatımda bi kaç tane iyi dost edinebilmiş olmaktır beni aslında böylesine mutlu eden şu huzursuz günlerimde, belkide.

Neyse.

Öyle işte.

Duygularımın ne kadar karmaşık olduğunu zaten artık herkes biliyor da, artık bi karara varmış olduğumu çok kişi bilmiyordu, artık öğrenin.

Karar verdim ben sonunda.

Hisslerime "bir dur" dedim.

Diyebildim.

Artık aşkı aramaktan ve aşksızlıktan yakınmaktan vazgeçtim.

Böyle daha huzurlu olduğumu farkettim.

Zamanı geldiğinde aşk bana gelir zaten.

Onu ararken hayatımdan çalmak, onun akışını kaçırmak istemiyorum.

Şu ara çok mutlu, çok huzurluyum.

Ve bunu bozmak istemiyorum.

Kendimi seviyorum, yaşamayı seviyorum.

Huzurlu olmayı seviyorum.

O yüzden; ben böyle güzelim falan filan diyip, şimdilik gidiyorum...

(Not:Bilgisayarım bozuk olduğundan çok fazla yazacak ortam ve vakit bulamıyorum. Bu aralar beni üzen tek detay bu olsa gerek.)