Klasik bir insanım ben,
Klasik hikayeler severim...

Pazartesi, Ağustos 22, 2011

Bazen de gereksiz insanlara gereksiz anlam yüklersin...

Şimdi olay tamamen şöyle başlar;
Birileriyle tanışırsın yaşadığın müddetçe, bu değişmez bir gerçek.
Sonra insanları kendi gözünde kategorize edersin.
Değer biçersin önce, o değeri onlara verirsin.
Hata payı her zaman var.
Kimine az değer verirsin, sonra değeri artar yavaş yavaş, kimine birden çok değer verirsin sonra bir de bakarsın değersizleşmiş, düşmüş, bitmiş senin için.
İşte meselenin kitlendiği nokta tamamen burdan başlar.
Az değer verip de sonra gözünde değer kazanan insanlar çoğu zaman daha kıymetlidir, daha kalıcıdır hayatımızda.
Ama ya diğerleri?

Tanışırsın, sana kendini öyle bir gösterir ki, değer vermeye başlarsın.
Yeri gelir seversin, değeri giderek artar.
Sonra aşık olursun, o değer büyür büyür büyür, dağ gibi olur.
Sonra öyle bir şey yapar ki sana, verdiğin o kocaman değer, değersizlik anlamına bürünür.
Ve sen ona öyle çok değer vermiş olursun ki, başkalarına verebilecek değerin kalmamış olur.
Böylelikle insanlardan kaçmaya başlarsın.
Çünkü verecek değerin olmadığında bütün insanlar değersizdir gözünde.
Korkarsın insanlara yaklaşmaya, çekinirsin yeni insanlarla tanışmaya.
Kapanırsın kendi içine.
Elinde kalanlarla idare etmeye çalışırsın.
Ama bir yere kadar.
Onların değerini de arttıramazsın çünkü.
Sadece var olan değerleriyle yetinmeye çalışırsın.
Onlara da şüpheli gözlerle bakmaya başlarsın.
Verdiğin değerlerin bir gün yeniden değersizleşmesinden korkarsın.

Kısacası korkarsın.
Hayatına yeni insanlar sokmaya korkarsın.
Yeni insanlara güvenmeye korkarsın.
Herkese şüpheci gözlerle bakmaya başlarsın.
Ve bu seni daha da çekilmez bir insana dönüştürür.
Var olan arkadaşlıkların, dostlukların tükenir.
Yapayalnız kalmaya mahkum olursun.
...
Belki de en çok korktuğum şeylerden birisi bu benim.
Yalnız kalmak.
Dostlar değerlidir çünkü, kolay edinilmezler ama kolay kaybedilebilirler.
Bu yüzden onlara sımsıkı tutunmak gerek.
Var olanları kaybetmemek gerek.
Bu yüzdendir ki, her zaman yedekte bir değer bulundurmak gerek.
Tüm değerlerini asla tek bir kişiye yönlendirmemek gerek.

Ve geç de olsa bunu öğrendiğinde, zararın neresinden dönülse kârdır felsefesine sımsıkı tutunmak gerek...

2 yorum:

hasretimyare dedi ki...

bır ınsan bukadarmı gercek konusur

Recegina dedi ki...

=) pek bir teşekkürler

Yorum Gönder