Gel-gitler oluyor yine yüreğimde.
Adım atmaktan korkan yürek, önce yarım adım atıyor ileriye, sonra bir adım geriye kaçıyor.
Sonra beş adım daha geri.
Geri geri daha ne kadar gerileyebilir onu da bilmiyorum ya.
Korkuyorum kaçıyorum.
Tam cesaretim geliyor, üç-beş adım ilerliyorum yeniden.
Sonra bir duvar çıkıyor karşıma, duruyorum.
Öyle bir noktaya geliyorum ki, ne ileri gidebiliyorum, ne de geri.
Geri gitmek istemiyorum zaten, amacım ileri gidebilmek.
Ama bu duvarı aşamıyorum.
Diğer tarafa geçemiyorum.
Yanına ilerleyemiyorum.
Olduğum yerden de memnun değilim.
Gelmek istiyorum, ama gel demiyorsun.
Git de demiyorsun.
Zaten sorun tam olarak burada galiba.
"Git" de demiyorsun.
Duruyorum.
Duvarın önünde, tek başıma.
Duvarın arkasında da sen, bana elini uzatmadan.
Öylece bekliyoruz.
Oysa ben sana derdimi anlatmak istiyorum deli gibi.
Söylemek istiyorum içimden geçenleri.
Ama sen duvarın öteki tarafından duyabiliyor musun beni bilmiyorum.
Duyup da duymamazlıktan da geliyor olabilirsin diye de korkuyorum.
Bana "git" demenden korkuyorum.
Ama sen hiçbir şey demiyorsun.
Sadece susuyorsun.
Oysa ben sana haykırıyorum işte...
Yani...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder