Neden böyle oldum ben!
Bilmiyorum!
Korkuyorum!
Seviyorum!
Sevmekten korkuyorum!
Onun beni, benim onu sevdiğim gibi sevmediğini hissettiğim için korkuyorum belki de.
Bütün gün ağladım!
Bütün gün!
Sürekli düşündüm!
Bir kalıba oturtamadım!
Anlamadım hiç bir şey!
Anlatamadım da.
Zaten bu ara her şey çok saçma hayatımda.
Bilmiyorum ya!
Bilmiyorum!
Beynimdeki bu belirsizlik devam ettikçe ben huzuru hiç bulamayacakmışım gibi geliyor bana.
Sadece beynimde de değil, kalbimde, ruhumda.
Yıpranmaktan yoruldum ben artık.
İnsanlar yıpratmasınlar beni.
Oynamasınlar duygularımla.
Kırmasınlar kalbimi.
Yoruldum ben artık ya!
Çok yoruldum.
Huzuru, mutluluğu ve aşkı istiyorum!
Eğer gelmeyeceklerse de bana, geliyormuş gibi yapıp kalbimi kırmasınlar lütfen!
Bu gün o kadar çok ruhum daraldı ki!
O kadar çok nefret ettim ki yaşamaktan!
O kadar yani!
Ben artık dinlenmek istiyorum ya!
Ben artık beni güldürecek, bana huzur getirecek birini istiyorum!
Çok şey mi istiyorum?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder